زمین دیلمان جایی است محکم        بدو در لشکری از گیل و دیلم                                    

 گروهی ناوک و زوبین سپارند           به زخمش جوشن و خفتان گذارند

 چو دیوانند گاه کوشش ایشان         جهان از دست ایشان باز ویران

 سپر دارند پهناور گه جنگ                چو دیواری نگاریده به صد رنگ

 ز بهر آن که مرد نام و ننگند              ز مردی سال و مه با هم بجنگند

 نه آن کشور به پیروزی گشادند         نه باژ خود بدان کشور نهادند

 هنوز آن مرز دوشیزه بماندست         بر او یک شاه کام دل نراندست